Michael Jackson’s Billy Jean is een klassieker uit de good old eighties, en die in uitvoering nooit overtroffen zou worden. Tenminste, dat dachten we, totdat we de akoestische uitvoering van Tom Baxter hoorden bij Vara’s Giel op 3FM. Zo ongelooflijk goed! Tom debuteerde overigens in 2004 met de cd Feather And Stone. Pas nu in 2008 volgde het tweede album, Skybound, van deze uit Cornwell afkomstige Britse singersongwriter. De eerste single, het weemoedige Better, is een prima introductie van het album. Grote klasse.

Op dit album ontvouwt zich een genuanceerd en doordacht wandkleed met als belangrijkste thema’s liefde en kwetsbaarheid. Wat vooral en vanaf het eerste nummer opvalt zijn de werkelijk verbluffend knappe arrangementen van de gebruikte instrumenten; minutieus verzonnen (strijker)partijen geven de nummers precies de uitdrukkingskracht die bedoeld is en zetten de teksten daarmee kracht bij. Dit is nu precies de meerwaarde van deze plaat tegenover de talloze Jack Johnsons, Matt Costa’s en de hunnen van deze tijd. Het grote verschil is dat Skybound wél geloofwaardig klinkt en spannend blijft, wat veroorzaakt wordt door een constant hoog niveau van muzikaal vakmanschap dat het gehele album siert.
Daarnaast heeft Baxter om wat voor reden dan ook een stem die op het gemoed werkt en schrijft hij teksten waar iedereen zich wel een beetje in kan herkennen. Skybound is een mooi, tijdloos en doordacht album dat de luisteraar iedere luisterbeurt blijft verrassen. Petje af [velvet/MuziekNu.nl].