Dat Colbie Caillat de popmuziek met de paplepel ingegoten heeft gekregen (haar vader werkte, overigens ver voor haar geboorte, aan onder andere Fleetwood Mac’s Rumours en Tusk) en haar populariteit heeft te danken aan de webcommunity MySpace wordt overal breed uitgemeten. Dat gaat helaas wat ten koste van de aandacht voor haar muziek en dat is jammer. Met Coco heeft de Californische singer-songwriter immers een zeer overtuigend debuut afgeleverd.

Een debuut dat aanvoelt als het zonnebad dat we de afgelopen zomer zo hebben moeten missen in Nederland. Coco staat vol met heerlijk in het gehoor liggende en zonder uitzondering zonnig klinkende popliedjes. Lome popliedjes die op het eerste gehoor zeer aangenaam maar niet al te opzienbarend klinken, maar bij herhaalde beluistering over flink wat groeipotentie blijken te beschikken. De instrumentatie is fraai, Caillat’s voordracht buitengewoon doeltreffend. Muziek die klinkt als de ideale mix van Sheryl Crow, Norah Jones, Stevie Nicks, Lauryn Hill en Joni Mitchell, maar net zo goed als het vrouwelijke antwoord op Jack Johnson kan worden omschreven. Zet deze plaat op en het is zomer. Probeer Colbie Caillat vervolgens maar weer eens uit de cd-speler te krijgen [velvet].

Luister op www.myspace.com/colbiecaillat. Heerlijke muziek.