Simple Minds - Graffiti Soul
9 May 2009
Simple Minds - Graffiti Soul verscheen 22 May
Ruim 25 jaar geleden waren U2 en Simple Minds de grootmachten in de muziekwereld. Samen met natuurlijk heel veel anderen, waaronder ook Depeche Mode. U2 is nog steeds top, Depeche Mode rekenen we hier ook nog toe. Beide brengen nog regelmatig een nieuwe album uit. Simple Minds nu gelukkig ook weer, Graffiti Soul. Hun vorige dateert van 2005, Black and White. Na verluid heeft de Schotse formatie met Graffiti Soul het oude geluid met het oude elan weer te pakken. Graag! We kunnen bijna niet wachten.
Categorie: Verwacht |
Tags: jaren 80, Simple Minds |
Views: 931 |
Bestel, luister en meer info:
FreeRecordShop.nl |
Bol.com
Ik heb al het genoegen gehad om de volledige plaat de beluisteren, en kort gezegd: Simple Minds zijn helemaal terug! Graffiti Soul bevat alle elementen om niet alleen commercieel een succes te worden, maar ook het respect van muziekrecensenten terug te winnen! Ongetwijfeld de beste, en meest consistente, plaat die Simple Minds gemaakt heeft sinds Sparkle In The Rain (1984).
Moscow Underground zet onmiddellijk de juist toon voor de plaat: het ietwat donkere, sfeervolle nummer dobbert voort op de fantastische baslijnen van Eddie Duffy, terwijl de lyrics geïnspireerd zijn door de einzalgangers die zich uit de wereld teruggetrokken hebben en in de tunnels onder metro van Moskou leven. In het kort: niet direct hitmateriaal, maar Simple Minds op hun best!
Rockets wordt de eerste single van de plaat (Duitsland uitgezonderd), en opnieuw moet je vaststellen dat ook nu weer Simple Minds (of de platenfirma) erin geslaagd is om het zwakste nummer van de plaat als eerste single te kiezen. Rockets is weliswaar een leuke popplaat, die gemakkelijk blijft hangen maar is niet representatief voor de rest van de plaat en de andere pareltjes die erop staan!
Het tempo van de plaat schakelt dan nog een tikkeltje hoger met Stars Will Lead The Way, dat op verzoek van de lokale afdeling van Universal Music in Duitsland als single gelanceerd wordt; opnieuw een fantastische popplaat die boven de middelmaat uitspringt door de ronduit fantastische gitaarriffs van Charlie Burchill, toch wel één van de meest onderschatte gitaristen in het wereldje!
Wat daarna volgt is pure bliss: Light Travels, een nummer dat doet denken aan de vroege nummers van Simple Minds en duidelijk maakt dat de band echt haar eigen zin gedaan heeft bij het schrijven en opnemen van Graffiti Soul, zonder zich zorgen te maken over de commerciële aantrekkingskracht van de plaat.
Kiss and Fly is wellicht het enige nummer waar ik een beetje gemengde gevoelens bij heb. Wat de lyrics betreft, vind ik het persoonlijk het zwakste nummer van de hoop, maar Charlie's guitar riffs en het aanstekelijke refrein redden de dag… en tegen de tweede luisterbeurt was het al onmogelijk om niet te zitten meewiegen. Gegarandeerd succes op de festivals deze zomer!
En dan het titelnummer nog komen: Graffiti Soul! Er zijn zo van die nummers die je vanaf de eerste noot 'inpakken', een klein magisch moment, en voor mij is dat Graffiti Soul, een eigenzinnig popnummer waarin wel verdacht veel over Lightning gezongen wordt (subliminal advertising voor Neapolis, misschien? LOL).
Blood Type O, refereert naar de manier waarop in Azië mensen gecatalogeerd worden volgens bloedgroep (vergelijkbaar met de sterrenbeelden die wij hanteren) en is een zeer ambient nummer. Wellicht de enige song waarin de keyboards (deze keer ook van de hand van Charlie Burchill) zo prominent naar voren komen. Het is een nummer dat wellicht wat tijd nodig heeft om ten volle door te dringen, maar zeker één van de uitschieters van de plaat.
Officiële afsluiter van de plaat (de CD die in de winkels belandt zal een bonus track hebben: Shadows and Light en een cover van Neil Young\'s Rocking in the Free World) is This Is It, een nummer dat het commercieel goed kan doen, maar voldoende quirky is om als een echt Simple Minds- nummer bestempeld te kunnen worden; met andere woorden: een nummer met een grote potentiële aantrekkingskracht buiten de traditionele fanbasis, maar waarvoor de band niet verguisd zal worden door muziekjournalisten.
Wanneer de laatste noot uitgerinkeld is, kan je alleen met spijt vaststellen dat dit het inderdaad was… het einde van een heel goeie plaat, die de sterke kantjes van Black and White verder doortrekt. En waar B&W in mijn ogen af en toe de mist in ging (het huiveringwekkende Stranger), staan op Graffiti Soul echt geen minder goede nummers. Afhankelijk van ieders persoonlijke voorkeur, zal iedereen er wel andere favorieten uitkiezen maar voor deze plaat geldt meer dan ooit bij Simple Minds: voor elke fan, wat wils!
Bovendien wordt de sound van Graffiti Soul nog eens onderbouwd met het beste artwork in jaren! Toegegeven, op dat vlak waren mijn verwachtingen niet echt hoog, maar de Gilbert and George look van de liner notes is helemaal mijn ding en onderlijnt nogmaals dat er een frisse wind heeft gewaaid (check de EPK die nu online op de officiële website http://www.simpleminds.com staat!).
Tijdens het opnemen van Graffiti Soul amuseerde de band zich zo goed dat ze bij wijze van tijdverdrijf ook een aantal covers opnamen van een aantal van hun favoriete nummers. Uiteindelijk hebben een aantal daarvan het tot op een aparte CD gebracht met als titel In Search of the Lost Boys, die bij de deluxe uitvoering van Graffiti Soul zal zitten. Naast Rocking in the Free World is het daarop vooral uitkijken naar hun versie van Magazine\'s A Song From Under The Floorboards.
Ook ik had het genoegen om de gehele CD te beluisteren als member van de officiële webside van de Simple Minds. Wederom weten de Simple Minds een fantastisch album op de markt te brengen. Lekker stevige muziek...erg lekker in het gehoor.
Ik vind trouwens dat Black & White 050505, Cry en Our Secrets are the same ook juweeltjes van CD\'s zijn van de Simple Minds....Maar Grafitti Soul swingt de pan uit.
Ik ren dus op 25 mei naar de winkel.
Als ik deze berichten lees, dan gaat het al weer helemaal kriebelen.
Als stokoude fan van de Minds koop ik altijd blind het materiaal van mijn vroege helden, maar zelfs ik kon het op een gegeven moment niet meer opbrengen om mij staande te houden tegenover zoveel kritieken en hoongelach. De Minds waren een beetje opzij gezet (voor de buitenwereld dan). Met B&W was er dan toch ineens de veranderingen merkbaar en nu met GS ontplof ik van nieuwsgierigheid.
Toen ik Rockets hoorde, sloeg deze niet in als een bom, maar als je zo op internet zoekt dan zijn de meeste recensies (op 1 na) veelbelovend.
Is er ergens nog een mogelijkheid om de CD al te beluisteren, al was het in stukjes?
En anders gewoon maar 10 dagen wachten....
Up the Minds!
Als je hem op de hoofdtelefoon luistert, wordt ie pas echt goed!