Room Eleven’s debuutalbum, Six White Russians & A Pink Pussycat, werd al snel platina zonder een echt hoge notering in de hitlijsten te behalen. Misschien kwam dit snelle succes mede dankzij het nummer Bitch dat onder de WE fashion commercial was te horen. Het bleef daarna wat stiller met nu de opvolger. En Mmm … Gumbo? ademt in alles een sfeer van verandering en nieuwe stappen in het leven.

Met dezelfde vanzelfsprekendheid als waarmee ze jaren eerder het prikbord gebruikte, stuurde voorvrouw Janne Schra deze keer een e-mail naar New York, Dayna Kurtz. De vraag was even vrijpostig als simpel: of haar grote voorbeeld Dayna Kurtz oren had naar een duet. Weken verstreken, maar uiteindelijk kwam het gedroomde antwoord: dat had ze. En alsof dat nog niet genoeg was, werd ook maar meteen de rest van de band uitgenodigd, want het sprak natuurlijk vanzelf dat Dayna Kurtz en haar vaste producer Randy Crafton graag wilden helpen om de nieuwe cd op te nemen in hun eigen Kaleidoscope studio.

Het resultaat mag er zijn: Mmm … Gumbo? Gaat iets meer de diepte in, iets meer richting hun oorspronkelijke inspiratiebronnen, maar nog altijd met een puur en natuurlijk geluid. Van overproductie heeft de band een regelrechte afkeer, veel liever gaan ze voor ruwe eenvoud. Vandaar ook de titel: verwees het eerste album Six White Russians And A Pink Pussycat nog naar een mysterieuze, verfijnde cocktail, met de naam van het nieuwe album Mmm … Gumbo? is gekozen voor een stevig traditioneel gerecht uit jazzbakermat Louisiana.

De eerste single heet Hey Hey Hey, niet zo loom als Bitch, maar wel met opnieuw dat neo-jazzy sausje over zich heen. De officiële videoclip is gereed (nog niet gevonden), maar op Noorderslag werd het nummer al gespeeld. In onderstaand YouTube-filmpje dat optreden, voorafgegaan door een interviewtje.