Hoe onmenselijk is de druk als je een opvolger voor een meesterwerkje moet opnemen? Ane Brun zal het weten sinds in 2005 haar ‘A temporary dive’ alom werd bejubeld. Zij verstopte zich eerst achter een - mooi - duettenalbum en won vorig jaar nog wat tijd met een livealbum. Nu dan eindelijk haar derde studioalbum klaar is verdient de in Zweden wonende Noorse een diepe buiging.

Dertien juweeltjes zijn het. Waarin zij schaamteloos openhartig haar ziel blootlegt; de liefde, de twijfels, het verdriet, de zinloosheid. De verraderlijk sobere, akoestische muzikale omlijsting biedt soms behaaglijke warmte, maar kan ook diep in het vlees snijden. Zoals in die wonderlijke stem een bijna naïeve hoop samenvalt met een verdriet dat diep gaat als de fjorden van haar geboorteland [leidschdagblad].