Anna Maria Jopek is een Poolse zangeres die met name in jazzkringen de afgelopen paar jaar met behoorlijk veel succes aan de weg timmert. Zelf wil ze overigens geen jazzzangeres genoemd worden en na beluistering van haar nieuwste plaat ID kunnen we haar daar eigenlijk alleen maar gelijk in geven. Jazz vormt weliswaar het belangrijkste bestanddeel van de muziek, maar hiernaast zijn ook invloeden uit de folk, de bossa nova en de traditionele Poolse muziek hoorbaar. Overigens, een paar jaar geleden heeft een heel bescheiden hitje gehad met Don’t Speak, een prachtig ingetogen vertolking van deze wereldhit van No Doubt.

Dankzij haar inmiddels goede reputatie heeft Anna Maria Jopek zich op ID kunnen omringen met flink wat grootheden uit de popmuziek. Zoals saxofonist Branford Marsalis, bassist Richard Bona, percussionist Manu Katche en bossa nova gitarist Oscar Castro-Neves. Muzikanten die zich ondanks hun naam en faam gedienstig opstellen en de fraaie stem van Anna Maria Jopek alle ruimte geven.
Het maakt van ID een buitengewoon mooie plaat. Een plaat die toch vooral liefhebbers van jazz zal aanspreken, maar dan wel jazz in de breedste zin van het woord. Muziek die steeds de grenzen opzoekt en ongelooflijk knap in elkaar zit. Muziek die prachtig past bij Anna Maria Jopek’s soepele en warmbloedige vocalen. Een stem die een jazzy popliedje naar grote hoogten kan tillen, maar ook uitstekend uit de voeten kan in complexe genreoverstijgende stukken. ID is een hele mooie plaat van een zangeres die volkomen terecht is overladen met superlatieven de afgelopen jaren. Een plaat waarop iedere muziekliefhebber zich zou moeten durven tracteren [velvet/MuziekNu.nl].